XXXII Światowy Dzień Chorego

„(…) Chorzy, słabi, ubodzy są w sercu Kościoła i muszą być także w centrum naszej ludzkiej uwagi oraz duszpasterskiej troski. Nie zapominajmy o tym! Powierzmy się Najświętszej Maryi Pannie, Uzdrowieniu Chorych, aby wstawiała się za nami i pomagała nam być twórcami bliskości i relacji braterskich. (…)” To fragment orędzia papieża Franciszka na 32. Światowy Dzień Chorego, który przypada rokrocznie 11 lutego, w kolejną rocznicę objawień Matki Bożej we francuskim Lourdes.

Z racji, iż tego dnia przypada niedziela, w naszej Parafii obchody tego święta rozpoczęliśmy w sobotę 10 lutego Mszą Świętą o godzinie 12.00 w naszej parafialnej świątyni. Oprócz zgromadzonych licznie osób chorych i nie pełnosprawnych, wraz z ich opiekunami i wolontariuszami, do naszego „wieczernika” zawitał ks. Paweł Zalewski, proboszcz parafii w sąsiednich Kaczkach Średnich, wieloletni duszpasterz osób chorych i niepełnosprawnych diecezji włocławskiej, który wygłosił płomienne słowo.

Na Mszy Świętej dedykowanej przede wszystkim chorym, ale także i tym, którzy się nimi opiekują, a więc ich rodzinom, wolontariuszom, ale i pracownikom służby zdrowia – lekarzom, pielęgniarkom, nie mogło zabraknąć w koncelebrze także ks. Dariusza Maćczaka, rezydującego w naszej parafii dawnego wikariusza, który jest kapelanem szpitala naszego Miasta, który także niejako reprezentował swoją osobą wspomnianą służbę zdrowia. Uświetnili swoją obecnością podczas liturgii także ks. Paweł Robak – proboszcz parafii w Boleszczynie, a także, po „sąsiedzku”, ks. Łukasz Przelazły – wikariusz par. św. Barbabry. W tym miejscu także szczególne dzięki kapłanom posługującym w konfesjonale, począwszy od ks. kanonika Mirosława Frankowskiego – proboszcza par. św. Barbary, na naszym Księdzu Prałacie skończywszy. Przewodniczył Eucharystii zaś ks. Krzysztof, nasz wikariusz, który także pełni funkcję rejonowego duszpasterza osób chorych i niepełnosprawnych okręgu kolsko-tureckiego diecezji włocławskiej. Wielką pomocą w modlitwie tego dnia była także Liturgiczna Służba Ołtarza pod okiem opiekuna, ks. Damiana

Po skończonej Liturgii osoby zainteresowane udały się do naszej parafialnej salki na słodki poczęstunek i spotkanie w radości, aby przeżyć ten Dzień Chorego nie tylko z Bogiem, ale także z drugim człowiekiem, bo – jak zaczęliśmy fragmentem orędzia papieskiego, tak też nim skończywszy – „Warto, abyśmy raz jeszcze usłyszeli to biblijne słowo: nie jest dobrze, by człowiek był sam! Bóg wypowiada je na samym początku stworzenia, i w ten sposób ukazuje nam głęboki sens swojego planu dla ludzkości, ale jednocześnie, ukazuje śmiertelną ranę grzechu, którą wprowadzamy rodząc podejrzenia, pęknięcia, podziały, a zatem izolację. (…) Bracia i siostry, pierwszą formą opieki, jakiej potrzebujemy w chorobie, jest bliskość pełna współczucia i czułości. (…)”